De hoofdstroom van de rivier, waaraan Stevensweert ligt, vormt hier de natuurlijke markering van de grens met België en wordt daarom ook wel Grensmaas genoemd.

Stevensweert is ook bekend om de Kantharos van Stevensweert. Dit is ook de aanduiding voor het gelijknamige Nederlands standaardarrest van de Hoge Raad der Nederlanden van 19 juni 1959, N.J. 1960, 59. De kantharos is een beker van amper een halve kilo en schreef juridische geschiedenis. Hij werd verkocht voor 125 gulden, maar bleek later van onschatbare waarde, een archeologisch pronkstuk en hét voorwerp dat een kentering veroorzaakte in het Nederlands recht, te zijn.
Stevensweert hoorde bij het Overkwartier of Spaans Opper-Gelre. Het oorspronkelijke dorp werd tijdens de Tachtigjarige Oorlog door de Spanjaarden tot vestingstad omgebouwd. Om het plaatsje werd een aarden vestingwal met zeven bastions en vijf ravelijnen aangelegd. Stevensweert heeft tot op heden zijn zevenhoekige omtrek en geometrische stratenpatroon behouden. De originele vestingwal bestaat niet meer. Vanaf 1713 kwam Stevensweert samen met enkele ander gemeenten als Staats-Opper-Gelre aan de Verenigde Provinciën. In 2007 werd begonnen met de reconstructie van een klein deel van de vestingwerken aan de hand van historisch kaartmateriaal van een bastion, ravelijn en bijbehorende gracht aan de noordzijde van Stevensweert.
De dag wordt, zoals het hoort, afgesloten op een van de in de schaduw liggende terrassen in Stevensweert, waarbij niet alleen wordt nagekeuveld over de dag, maar waar ook de dorst eindelijk kan worden gelest.

 Klik op een foto voor een vergroting